Η βραδυφλεγής αδυσώπητη πολλαπλότητα

Αυτο το τοπικ φτιαχτηκε για να καταγραφουμε σκεψεις και αλλα πραγματα που νομιζετε οτι μπορει να ταιριαζουν σε ενα τοπικ με τετοιο τιτλο.

den eimai sigouros

up the dark pUnx!

tambourinos?

Το Σφύξιμο της Κλειτορίδας και η βεβιασμένη ανάγκη για πρόωρη εξπερμάτιση και εμβαπτισμό σε σπέρμα κι αίμα...

Be aware of the beast... Your inner beast...

Σιγουρα δεν ηταν αυτο...που τον εσπρωξε να τον φιλησει. Το παιχνιδι αλλωστε ειτο κανονισμενο και ο Γιωργος επρεπε να φαει καθε υπολειμα απο τα κοπρανα του Βαγγελη.
Τον γνωρισε στο ταξι και θα κατελειγαν σε "αναρμοστες"-"ανηθικες"-"ανορθοδοξες" ποζες, να σηκωνουν το κωλοδαχτυλο σε οποιαδηποτε αναστολη..
Ολα ξεκινησαν οταν ο βαγγελης παρατηρησε την τσαντα που κρατουσε ο Γιωργος.. Sex shop, πορτα λαμαρινα, λεωφορος Καβαλας..
-"Δεμενος ή στα 4?"
-"Γεια χαρα..Γιωργος..."
..Το be continued..

"Τσιγαρο?"
Βολεψε τα οπισθια σε ενα cheap-leatheratte καναπε και του εγνεψε οχι αλλα σαν ισως. Εβγαλε απο την τσεπη του ενα μικρο διπλωμενο χαρτακι με 1g ολολευκη κρυσταλικη Madame μεσα του..
"Ωραια θεα εχεις απο δω.." Ειπε και απλωσε την σκονη πανω στο μαρμαρινο σημειο του τραπεζιου...
"Πλακα μου κανεις?Ειμαστε στη Κυψελη.."
Και ο Βαγγελης προκλειτικα κοιταξε και επισης απαντησε: "Ισως..Ελα να δεις.."
Πλησιαζοντας θυμηθηκε πολυ καλα που την ηξερε αυτη την μυρωδια...αγνη αρχεγονη καυλα πλυμμιριζε το δωματιο...
Ακουμπησε το μαγουλο του διπλα στο δικο του και προσπαθησε να κοιταξει στο ιδιο σημειο...
"Λοιπον...Δεν ειναι τελεια η θεα απο δω?"Και το χερι του γλυστρισε μεσα στο παντελονι του Γιωργου..
....
to be continued..

Αναμένω για τη συνέχεια....







WHAT IS BELOW REMAINS BELOW

...Ο Γιωργος εκλεισε τα ματια και σπασμοι διαπερασαν το σωμα του..
Του ψυθυρισε στο αυτι.."Ενταξει.."και αρχισε να του ξεκουμπωνει το παντελονι.
Εσκυψε πανω απο εκεινο το μαρμαρινο σημειο του τραπεζιου ρουφηξε μια καλη γραμμη, απο αυτη που χαρειζε ηδονες, την Μadame , που οπλισε το στομα του με ενα πεος..
Το στομα του αγκαλιασε το μαγικο ραβδι και χορεψε γυρω του μεχρι να το αναστωσει τοσο οσο χρειαζοταν για να βρεθει ο Βαγγελης μπρουμυτα στο πατώμα..
Καπως ετσι, γρηγορα , βρεθηκε να προτασει με νάζι το κωλο του, ευκαιρια, που η γλώσσα του παρτενερ του δεν αφησε ανεκμετάλευτη.
«Γρηγορα» ειπε ο Βαγγελης.. οπως και «Γαμησε με!» και απο κει και περα δεν υπηρξε και καποιος αλλος μακροσκελης διαλογος..
Μονο κραυγες πονου και ηδονής και καποιες λεξεις.
Και εικονες που διαπερνω και γω ,καθετα, καθως διαβαινω την χρονοζωνη εκεινης της βραδιας...
Ο φιλος μας ο Γιωργος ειναι καβαλαρης, τωρα, και ο νεος του φιλος φαινεται να το απολαμβανει.. «δυνατα...παρακαλω..»
Και ναι! Η θεα φαινοταν καλυτερα απο αυτο το σημειο.. Οπως επισεις και απο την πλευρα του Βαγγελη οταν θα τον ελουζε ενα ασπρο πηχτο και κρυσταλλικο υγρο στη μουρη..
To be continued

Πίσω από τις πρωκτικές απολαύσεις κρύβεται ένα φιλί, και πίσω απ' το φιλί κρύβονται τα πάντα εκτός από ένα φοίνικα. Ο φοίνικας αυτός αντί για φύλλα έχει χέρια που κρέμονται και αρπάζουν αυτόν που θα βρεθεί κοντά τους μυώντας τον σε ηδονές που είναι βρώμικες και είναι α λ η θ ι ν έ ς.

Χτυπησε το τηλεφωνο..
"Ποτε?"
Επρεπε να κλεισει καποιους ανοιχτους λογαριασμους που δεν μπορουσαν να μεινουν αλλο ανοιχτοι..
Το καθαρμα ο Πατερ Νεκταριος του ειχε παιξει πουστια και επρεπε να μπουν τα πραμματα στη θέση τους..
Στο υπογειο της εκκλησιας ειχε στηθει μπιζνα και ο Βαγγελης, ενας απο τους μετοχους, κανονιζε πως θα φτασει πιο ευκολα αυτη η θαυματουργη σκόνη στα ρουθουνια μας!! (ιστορια εμπνευσμενη απο το Κοναριο ο κωσταντης θυμαται)
Ο Γιωργος παραπλευρη απώλεια, θα μπορουσες να πεις.. Αλλωστε κανεις δεν περιμενε να τον βρουνε σε αυτη την κατασταση..
Δε θα με απασχολησει για τωρα..Αυτο που ξερω ειναι οτι πρεπει να εχω βρει τον Βαγγελη και να εχω γαμησει την Λενα μεχρι την παρασκευη. Με την Λενα τα βολευουμε, καθοτι τοξικη, και γω τη «φτιαχνω» αλλα το Βαγγελη?Δυσκολο..
"Τι ωρα ειναι?" Η Λενα σηκωθηκε απο το κρεβατι ,αναμεσα απο μια ημιγυμνη γυναικα και εναν τυπο που δεν ενδιαφερθηκε να δει την μουρη του..κινηθηκε προς την κουζινα..
"Αρχιδια..Εχει τιποτα σε αυτο το κωλοσπιτο" μουρμουρισε κοιταζοντας ενα ψυγειο που θα μπορουσε να χαρακτηριστει ως άδειο αν δεν περιειχε αυτη την ορφανη ντουζινα μπυρες και μισο λεμονι..Το εκλεισε ενοχλειμενη..
Εικονες απο το χθεσινο βραδυ παρεμβαλονταν στην πραγματικοτητα και σαν διαφάνειες προβαλονταν πανω στην πορτα του ψυγειου για 3/4 του δευτερολεπτου.. Καποιο παρτυ, πολυς κοσμος, καποια συμπλεγματα, εικονες, εικονες, εικονες.. «Παλι!»

teleia skini......:)

Ένας τυπικός καφές
«Έχουμε συνθετικό Βραζιλίας, συνθετικό σοδειάς απεμπλουτισμένου ουρανίου, καφέ Υόρκης...»
Η κοπέλα πίσω από το ταμείο τον κοιτούσε extra χαρούμενη καθώς του απαριθμούσε είδη καφέδων. Έπαιρνε extra χρήματα όταν οι κάμερες ασφαλείας την μαγνητοσκοπούσαν να χαμογελά.
«Θέλω απλά έναν καφέ. Να έχει γεύση καφέ. Να μην πεθάνω αν τον πιω, και σίγουρα να μην μεταλλαχτώ σε κάτι γλοιώδες.»
Η κοπέλα γελά ξανά. Δεν βρήκε καθόλου αστείο αυτό που ειπώθηκε και το ξέρει και ο ίδιος.
«Επίσης αν έχετε κοινωνικές ανησυχίες..», συνεχίζει απτόητη, «να σας ενημερώσω ότι όλοι οι καφέδες της Tropica, για πρώτη φορά από το μαγαζί μας, έχουν τη σήμανση ΟΕΕ23 που πιστοποιεί πως δεν συμπεριλήφθηκε παιδική εργασία στην παρασκευή του...» sinexizetai!!! Part 1! pame sto Part 2!

Εκείνος την διακόπτει.
«Καφέ, μέτριο, γάλα. Ευχαριστώ.»
Αυτή τη φορά τον καρφώνει με τα μάτια μισόκλειστα, σαν φιμωμένη που θέλει να σκοτώσει τον απαγωγέα της. Το χαμόγελο μόνιμα καρφιτσωμένο πάραυτα.
«Για εδώ;»
Το εδώ ήταν το πολύβουο μέρος που απλά εκείνος έτυχε να περνάει απέξω, και διάλεξε να σκοτώσει την ώρα του εκεί μέσα. Μπροστά σε όλους.
«Ναι.»
«Με παρέα;»
Αυτό δεν το σκέφτηκε. Καμιά φορά του αρέσει να απολαμβάνει μια ωραία συζήτηση όταν δεν έχει απολύτως τίποτα να κάνει. Καμιά φορά.
«Χμ.. Τι έχετε;»
«Επιστήμονες θετικών και θεωρητικών επιστημών, καλλιτέχνες, ιερόδουλες, ανειδίκευτους, ειδικούς pop lifestyle, άνδρες-γυναίκες, φυλές λευκή και ασιάτικη.»
«Από πολιτικές επιστήμες, γυναίκα.»
«Βεβαίως».
«Λευκή. Όχι πάνω από 30.»
sinexizeeetai!!Part2 pame gia to Part 3

Η κοπέλα πληκτρολόγησε κάτι ακόμα στην ηλεκτρονική συσκευή μπροστά της, εκείνος πέρασε την Κάρτα του από τη μαγνητική συσκευή μπροστά του και κατευθύνθηκε προς ένα ήσυχο τραπέζι σε μια γωνιά. Μόλις έκατσε ξαναπέρασε την Κάρτα του στη μαγνητική τομή του τραπεζιού. Τα ηλεκτρονικά κεριά του τραπεζιού άναψαν, προσομοιώνοντας το τρεμούλιασμα της φλόγας. Η οθόνη του τραπεζιού του δείχνει πόσος χρόνος υπολείπεται μέχρι να ετοιμαστεί η παραγγελία του. Κοιτάζει έξω.
Η νύχτα έχει πέσει στην πόλη, η οποία αντιστέκεται σθεναρά με χιλιάδες πινακίδες νέον, διαφημιστικά laser στον ουρανό, γιγαντοοθόνες στις πλατείες και με τα φανάρια των αμαξιών. Απόψε η πόλη είναι ντυμένη στα εκτυφλωτικά κόκκινα, στα κίτρινα, στα πράσινα μαζί. Στον κεντρικό δρόμο δίπλα από το παράθυρο, άνθρωποι πολύχρωμοι, άλλοι με φωτεινό makeup ή ηλεκτρικά μπουφάν, μερικοί γυμνοί, μερικοί χορεύουν, βρίζουν, κάνουν ναρκωτικά, δύο κάνουν σεξ. Όλοι περπατάνε, βιάζονται. Κανείς δεν θα πτοούταν ακόμα και αν συναντούσε τον θεό τον ίδιο μπροστά του. Πολλοί θα του λέγαν πως δεν υπάρχει καν, παρά μόνο σαν μια παραίσθηση, απόρροια των ναρκωτικών τους. Απ’ έξω σταματάει ένα πολεμικό ταξί κάνοντας σαματά με τις ερπύστριές του. «ΟΠΟΥ κι αν θέλετε, όταν το θέλετε» γράφει στο πλάι. Αν αναλογιστεί κανείς πως περίπου ένα 5% της πόλης βρίσκεται πάντα σε καταστάσεις εξέγερσης ή τουλάχιστον ταραχών, σε διάφορα μη προβλεπόμενα σημεία, τα πολεμικά ταξί ήταν μια έξυπνη ιδέα για ακριβές τσέπες που δεν μπορούν να καθυστερήσουν κάνοντας τον κύκλο για να φτάσουν στον προορισμό τους. Αν ο χρόνος δεν άλλαξε ποτέ σαν οντότητα, το ίδιο συνέβη και με το χρήμα, όπως και με τη μεταξύ τους σχέση: ο χρόνος είναι χρήμα.
sinexizetaiii o ''Typikos Kafes'' !! part 3 pame giaa part 4!

Μια ψηλή όμορφη γυναίκα τον πλησίασε. Βαρύ makeup πάνω σε ένα ταλαιπωρημένο πρόσωπο, αλλά τα πράσινα μάτια της παραμένουν ζωντανά, λαμπερά. Έχει μαύρα μακριά ίσια μαλλιά, με αφέλειες ξυρισμένα στο πλάι. Μέσα στη μόδα. Κορμί πρώην αθλήτριας, που τό ριξε στις καταχρήσεις αλλά κρατάει μια για πάντα την κομψή του γραμμή. Μια κομψή γραμμή που τονίζεται από το στενό πλαστικό πράσινο μπλουζάκι και τη φθηνή μαύρη φούστα από pvc απομίμηση δέρματος.
Του έτεινε το χέρι. «Καλησπέρα! Είμαι η Ίνα.» Χωρίς να της ανταποδώσει τη χειρονομία τής έκανε νόημα να καθίσει απέναντί του. Εκείνη ανασήκωσε τους ώμους και κάθισε.
«Δεν θα μου πεις το όνομα σου;» τον ρώτησε.
«Με λένε Νίκη» απάντησε εκείνος.
Ένα χαζό ρομπότ πάνω σε τέσσερις τροχούς σταμάτησε δίπλα τους και παρακάλεσε τον Νίκη να πάρει τον καφέ του από τον ενσωματωμένο στο ρομπότ δίσκο. Ο Νίκη κοίταξε λίγο στραβά το αφρισμένο κυανό υγρό στο ποτήρι και ύστερα το ακούμπησε στο τραπέζι. Το ρομπότ απομακρύνθηκε τραγουδώντας διαφημίσεις.
Η κοπέλα έστρεψε ξανά την προσοχή της στον άντρα απέναντί της. Λίγο μεγαλύτερος από εκείνη. Ντυμένος στα μαύρα, κοντοκουρεμένος μελαχρινός, όχι ιδιαίτερα όμορφος αλλά γοητευτικός με έναν περίεργο, νευρικό τρόπο.
«Χμ.. λοιπόν χάρηκα Νίκη! Πώς ήταν η μέρα σου;»
Πολύ προκατασκευασμένη ερώτηση. Του άφησε τη γεύση φαγητού που δεν έχει ανακυκλωθεί αρκετή ώρα. Προτίμησε να μην απαντήσει. Ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του, που παραδόξως είχε αρκετά καλή γεύση. Την κοίταξε στα μάτια για λίγο.
«Πώς κι αυτή η δουλίτσα; Φοιτήτρια πολιτικών επιστημών που δεν τα βγάζει εύκολα πέρα;»
«Ναι. Μέχρι να καταφέρω να αναρριχηθώ κοινωνικά, τα βολεύω με δουλειές του ποδαριού.»
Ο Νίκη χαμογέλασε.
«Να αναρριχηθώ κοινωνικά. Ωραία έκφραση...» και συνέχισε σοβαρεύοντας «Είναι και κάτι άλλο όμως, δεν είναι;»
SINEEXIZETAIII ... part4 pame gia part 5

Πίσω από το προφίλ του φτωχού κοριτσιού με τις φιλοδοξίες και τις σπουδές, ένα έμπειρο μάτι μπορούσε να διακρίνει τις πρώτες επιπτώσεις των σκληρών ναρκωτικών που έπινε.
Τους διέκοψε η ντουντούκα ελέγχου που στρίγκλιζε από το πεζοδρόμιο απέναντι. Προειδοποιούσε τους δύο που το έκαναν ότι σε ενάμιση λεπτό η πράξη τους καθίσταται παράνομη. Κάπου γύρω θα καραδοκούσε ήδη ένα αστυνομικό απόσπασμα. Το αγόρι φάνηκε να προσπαθεί να επιταχύνει τη διαδικασία.
«Τι γνώμη έχεις για το σεξ;» ρώτησε την Ίνα.
«Το σεξ; Κοίτα, εγώ συζητώ για πολιτική. Μάλλον θα έπρεπε να είχες πάρει μια ιερόδουλη» του απάντησε ορθά κοφτά. Είχε ένα ύφος κεκαλυμμένα επιθετικό.
«Μη μου πρήζεις τ’ αρχίδια Ok; Μιλάω για το δημόσιο σεξ. Σαν αυτό απέναντι.» απάντησε ενοχλημένος ανάβοντας ένα τσιγάρο εκείνος. Η κοπέλα δεν έδειξε να ενοχλείται από την αθυροστομία του Νίκη. Κι εκείνος το ήξερε. Της έτεινε το πακέτο κι εκείνη δέχτηκε.
«Το δημόσιο σεξ συμπεριλήφθηκε στα γεωμετρικού χρόνου παραπτώματα πριν από εφτά χρόνια. Αυτό αποτέλεσε μια πρόοδο...»
«Μη με ζαλίζεις να χαρείς! Δεν θέλω τον ορισμό που θυμάσαι από τα βιβλία σου. Ακόμα χειρότερα όταν θυμάσαι τον ορισμό αυτό απο την περίοδο που διάβαζες τα μαθήματά σου, και δεν ψέκαζες ακόμα τη μυτούλα σου με παραισθησιογόνα. Μάλλον με ενδιαφέρουν περισσότερο οι απόψεις που έχεις διαμορφώσει μετά την είσοδό σου στον αιθέριο κόσμο του κωλοναρκωτικού. Ok;». Ο Νίκη φυσούσε τον πρασινωπό καπνό στα μούτρα της όσο της μιλούσε. Στο τέλος έμεινε να τον κοιτάζει σιωπηλή με γουρλωμένα μάτια. Κανείς δεν είχε καταλάβει πως έπινε gin κι εκείνος τώρα το βροντοφώναζε στο μέρος που εργαζόταν! Από την αμηχανία τούς έβγαλε η επέμβαση της αστυνομίας απέξω.
sinexizetai...part5 pame gia part6!

Ενώ τα παιδιά μάζευαν τα παντελόνια τους, ένα απόσπασμα οχτώ μπάτσων με τα ηλεκτροφόρα γκλομπ στα χέρια κατευθύνονται προς το μέρος τους και τους φωνάζουν να μείνουν ακίνητοι. Ο ένας πάει ήρεμα να περάσει χειροπέδες στην κοπελιά. Το αγόρι τον σπρώχνει και μπαίνει μπροστά της. Τότε ένας μπάτσος του ανακοινώνει πως είναι ένοχος για αντίσταση κατά της αρχής καθώς οι άλλοι τον χτυπούν με ηλεκτροσόκ ενώ είναι πεσμένος κάτω. Το κορμί του σφαδάζει χειρότερα από ψάρι εκτός νερού. Η κοπέλα κλαίει με αναφιλητά και τρώει ένα αστραφτερό χαστούκι τη στιγμή που ο ανώτερος μπάτσος έκανε πως δεν κοιτάει. Στο τέλος ένα από τα θωρακισμένα μεταγωγικά σταματά μπροστά τους και οι μπάτσοι χώνουν μέσα το αγόρι που παραληρεί και αχνίζει, και την κοπέλα που αιμορραγεί και κλαίει. Το αυτοκίνητο φεύγει σπινιάροντας. Οι ελάχιστοι περαστικοί που σταμάτησαν για ένα λεπτό να δουν τι έγινε είχαν ήδη απομακρυνθεί για να χορέψουν, να βρίσουν, να κάνουν ναρκωτικά, να περπατήσουν βιαστικοί.
Ο Νίκη συνεχίζει από εκεί που έμεινε σαν να μην έχει υπάρξει καν διακοπή.
«Τώρα θα αναρωτιέσαι πού στο καλό κατάλαβα τι σόι πρεζάκι είσαι. Δεν έχει και μεγάλη σημασία. Ούτε με νοιάζει κιόλας. Αλλά μη μου πουλάς και political correct μαλακίες από πάνω. Εγώ δε βλέπω καμιά πρόοδο. Όταν οι μπάτσοι σακατεύουν παιδιά επειδή κάνουν κάτι φυσικό, αυτό δεν είναι πρόοδος είναι βαρβαρότητα...» τα μάτια του πετούσαν σπίθες. Άναψε καινούριο τσιγάρο, αυτή τη φορά γύρισε το επίπεδο του φίλτρου του σε ημι-οπιούχο.
Η Ίνα πήρε μια βαθιά τζούρα από το δικό της και το έσβησε.
«Κοίταξε.» τώρα μιλούσε ψιθυριστά.
«Δεν ξέρω τι ζόρι τραβάς αλλά αν ξαναφωνάξεις σαν κόπανος εδώ μέσα ότι πίνω gin, το επόμενο τσιγάρο θα σβήσει στη μούρη σου. Ίσως οι μπάτσοι θα έπρεπε να είχαν σακατέψει εσένα.»
Εκείνος χαμογέλασε και ακούμπησε με την πλάτη στο κάθισμα του.
«Νομίζεις πως νοιάζεται κανένας;» της είπε με απλοϊκό ύφος κουνώντας τους ώμους, «νομίζεις πως έχει κανείς την όρεξη να σηκώσει το βουτηγμένο στον κουβά με τα σκατά κεφάλι του για να δώσει σε σένα την παραμικρή σημασία; Εδώ οι μπάτσοι σκοτώνουν κόσμο δίπλα στους περαστικούς, κι εκείνοι το μόνο που κάνουν είναι να τινάζονται στο πλάι περνώντας για να μην τους πετύχουν τα αίματα. Άλλοι πεθαίνουν στα σοκάκια από πείνα, ή από gin καλή η ώρα, και το πρωί τους μαζεύουν οι σκουπιδιάρηδες. Κανείς δε νοιάζεται για κανέναν.»

Ο Νίκη θα μπορούσε με το ίδιο ύφος να εξιστορήσει θεσπέσια ένα παραμυθάκι σε ένα μικρό παιδί. Η κοπέλα τώρα έσκυψε πάνω από το τραπέζι κοντά του.
«Έτσι όπως τα λες. Και να σου πω και κάτι άλλο κυνικέ μαλάκα; Ούτε εγώ νοιάζομαι! Και ακόμα χειρότερα; Ούτε καν εσύ! Με αηδιάζουν τύποι σαν εσένα! Και καλά εξοργισμένοι με το σύστημα, διαβάζουν στην εφημερίδα τους τι συμβαίνει και κάνουν την εξοργισμένη κριτική τους. Ύστερα πίνουν Tropica για να ‘χουν καθαρή συνείδηση. Δίνουν κάνα ημι-οπιούχο σε κάναν άστεγο. Και δίνουν κάτι παραπάνω για να στέλνουν τα σκουπίδια τους στις πεινασμένες χώρες του κόσμου. Αν έμενα εκεί θα ήμουν πολύ ευχαριστημένη από σένα ρε! Θα ευχαριστιόμουν το ανακυκλωμένο φαΐ μου. Θα ήξερα πως φτιάχτηκε από πρώτης τάξεως σκουπίδια! Σκουπίδια ενός πούστη από ανεπτυγμένη χώρα. Τέλεια! Γαμώ τις φιλανθρωπίες σας.», τώρα και η Ίνα ακούμπησε πίσω και δίπλωσε τα χέρια στο στήθος της. Τα μάτια της έδειχναν θυμό.
Η ομιλούσα οθόνη του τραπεζιού τούς ενημέρωσε πως είχαν άλλα 5 λεπτά περιθώριο να κάτσουν. Και πως βέβαια μπορούσαν πάντα να πληρώσουν για ανανέωση χρόνου. Κανείς από τους δυο τους δεν της έδωσε σημασία.
Ο Νίκη κοιτούσε αθώα απέξω και χαμογελούσε. Είχε ένα ταλέντο. Να εκνευρίζει ανθρώπους. Όλοι τού το έλεγαν από τότε που ήταν μικρός ακόμα. Και όχι μόνο να τους εκνευρίζει. Να τους τσαντίζει. Να τους ανάβει τα λαμπάκια, να τους κάνει να εξοργίζονται, να τον μισούν. Ποτέ δεν κατάλαβε πώς ακριβώς το κάνει. Δοκίμασε κατά καιρούς να αλλάξει το ύφος που μιλάει, να εκφέρει πιο mainstream απόψεις για να γίνεται αρεστός, ακόμα και να αλλάξει ντύσιμο. Τίποτα δεν λειτούργησε. Τώρα πια μετά από αρκετά χρόνια έχει μάθει να ζει μ’ αυτό. Δεν το αποδέχτηκε. Σχεδόν συμφιλιώθηκε μαζί του. Αλλά σχεδόν. Στην ουσία έχει σταματήσει να εντυπωσιάζεται. Το περιμένει. Και μερικές φορές καταφέρνει να το χρησιμοποιεί και υπέρ του. Απέναντί του είχε το καινούργιο του θύμα. Μια πόρνη συζητήσεως. Που τώρα τον κοιτούσε σχεδόν φονικά.
sinexizetai!!part7 pame gia part8