Η βραδυφλεγής αδυσώπητη πολλαπλότητα

ε λοιπον αυτο το φορουμ εχει γινει προσψπικη υποθεση για μερικο κοσμο

μερος της ζωης μας λεμε

You are correctamundo

I want someone to write a book where Mermaids are the women thrown off ships when the sailors got afraid because having a woman on the boat is bad luck. And as they sink to the bottom, legs tied together, they change slowly until they can breathe, until they can use their tied up legs to swim. And they drown sailors in revenge, luring them in by singing in their husky voices still stinging from the salt water they breathed.

Dellamorte isn't a melancholic. He simply likes dark things. Listen to the song "I'm Only Happy When It Rains" by Garbage to understand his perspective. It has nothing to do with being depressed or melancholic. Liking different things does not make one a melancholic. Note his expression of pleasure when the rain falls and hits him. When the sun's out, he says "the weather's gone bad again." He is one who is "only happy when it rains." That is not the same as melancholia. You should not interpret things in such a rigid and one-sided manner.

"GLITCH IS A CYBORG ART, BUILDING ON HUMAN/COMPUTER INTERACTION. THE PATTERNS CREATED BY THESE UNKNOWN PROCESSES IS WHAT I CALL THE WILDERNESS WITHIN THE MACHINE."

μην παρκαρεις εδω το ποδηλατο σου γιατι ενα τρικυκλο παραλιγο να μου σπασει την τζαμαρια.

λέει ο θάνατος:
-Δικά μου τα χρήματα
δικό μου και το φεγγάρι
δικά μου το χιόνι και τ' αρνιά
κι οι κόκκινες φλόγες
και
η τσιγγάνα
και
ο βοσκός

Tι χώρα και αυτή?Τι θλίψη να μένει κάνεις σε αυτήν την χώρα?
Και μετά μας λένε: Μα καλά τώρα τι πράγματα είναι αυτά...;
Σατανάδες είστε εσείς,τι είστε;
Και απαντάμε:
"Εμείς φίλε μεγαλώσαμε και τριγύρω...
και τριγύρω θάνατος!
Εμείς προσπαθούσαμε να μάθουμε να χαμογελάμε
και τριγύρω όλα πέθαιναν.
Οι άξιες του κόσμου αυτού,
η αντίληψη των ανθρώπων του,
οι λέξεις και το νόημα αυτών,
οι μουσικές σκηνές,
όλα πέθαιναν
όλα πέθαιναν και ξεπουλιόντουσαν για κάποιο τάχα μου σπουδαίο και σύγχρονο σκοπό.
Και να ανθύζει η δυστοπία.Nα ανθύζει η δυστοπία.
Και από αγάπη τίποτα!
Και οι συνομήλικοι μας στις φυλακές να μεγανώνουν.
Και να τα δάκρυα,και να η οργή.
Και να'σου η θλίψη όλο να κρύβεται στα μάτια μας.
Ναι!
Σατανάδες είμαστε,ξέρω εγώ;
Σατανάδες!
Αλλα κάποιος θα πρέπει να ευθύνεται γι'αυτο...
έτσι δεν είναι?""

ξερουμε που ημασταν σαββατο βραδυ μετα τα επεισοδια.
πιναμε γελουσαμε χορευαμε.
γιαυτο, δε φταιει η χωρα, η οποια χωρα.
κι εμεις, εμεις δε φταιμε.
εμεις απλα θελαμε να διασκεδαζουμε το σαββατο χωρις ενοχες για τα δακρυα καποιου μικροανθρωπακου που ειναι κλεισμενος σε καποια τρυπα σε καποια γωνια της γης και το αιμα του που δεν αντεχει αλλο πια να τρεχει μεσα του και δεν ξερει γιατι πρεπει αυτος να πεθαινει καθε μερα για να μπορουμε εμεις να γελαμε.
η δυστοπια ειναι μεσα μας.

και πως θα γινει ρε μαλακα, θα γινουμε 40 και 50 και τι θα λεμε; δουλευαμε να βγαλουμε το νοικι ρε μαλακα! δεν ημασταν τεμπεληδες εμεις, αλλα να, δε χορεψαμε αρκετα, δε γαμησαμε αρκετα, δεν ακουσαμε αρκετα τραγουδια και δεν τα τραγουδησαμε, δεν κολυμπησαμε και δεν καναμε διαφορους τρελους ενδυματολογικους συνδιασμους γιατι δεν προλαβαιναμε και δε χαρηκαμε την ομορφια και δε μαστουρωσαμε οσο επρεπε ουτε μουντζουρωσαμε τα ρουχα μας με χρωμα ουτε γνωρισαμε τρελους που υπαρχουν μονο στη φαντασια τους ουτε τιποτα γαμω τα μπετα σας!
τωρα, οσο ειμαστε ακομα!αν ειμαστε ακομα εδω.

κι ολοι αυτοι που φυγανε, γιατι ειναι ολη μερα στο φουμπου;
κι εγω πως θα κοιμηθω μου λες;

hat have expressed your enthusiasm and moral support for Mutant over the years. I'm convinced that this music and a better understanding of it and its historical place will continue to spread, as it's been circulating around out there for some time now, so a thousand other platforms await your own able hands and intentions. My texts (those on the posts put up by vdoandsound) at least still reside under my control and thus they are now deemed anti-copyright and you are free to spread them far and wide, though proper attribution on these would obviously be appreciated when they're used.

For those who would like to be kept abreast of Vas Deferens Organization activity, a twitter account will be launched shortly to keep everyone interested up to date and to periodically hand out free material that we own.

πολλα πραματα κλεινουν αυτο τον καιρο.
το mutant sounds εκλεισε περσι. εγω μολις το εμαθα...
http://mutant-sounds.blogspot.gr/

http://www.rawstory.com/rs/2015/01/dead-grandmother-dream-causes-florida-man-to-snap-and-destroy-spiritual-girlfriends-car/

Florida man attacks ‘spiritual’ girlfriend’s car over dead granny sex toy dream prophecy ?

XOUAT?

I'm in a boat
on the sea
and I see
You on the shore
so sure
of yourself
You're in a boat
on the sea
and you see
Me on the shore
So sure
of myself
We're in a boat
all at sea
and we see
We are the same,
the same
but different..

"Αναγκάζονται να χαμογελούν όλη τη μέρα
Πρέπει να αντιμετωπίσουν το κρύο
Δουλεύουν blablabla "

ειχαν ονειρα
ειχαν ονειρα
ειχαν ονειρα

Έρχεται μια μέρα που από πικρία γινόμαστε τόσο αδιάφοροι που τίποτα δεν μας αγγίζει. Όλα μας φαίνονται γνώριμα. Όλα τελειώνουν για να ξαναρχίσουν. Είναι η ώρα της εξορίας, της παρακμής, του θανάτου της ψυχής. Για να ξαναζωντανέψουμε μας χρειάζεται μια περίοδος χάριτος: η πλήρης απώλεια του εαυτού ή μια πατρίδα. Κάποια πρωινά, στη στροφή του δρόμου, μια γλυκειά δροσοσταλίδα πέφτει στην καρδιά, αφήνει τη γεύση της και χάνεται. Η δροσιά της όμως παραμένει, και αυτήν αποζητά η καρδιά μας. Από δω πρέπει να ξαναρχίσω.

Albert Camus

Remember, the more you talk about Jesus, the less you have to be like him.

Απόσπασμα Από το Ξύλινο Παλτό της Κατερίνας Γώγου

Ήτανε κάποτε κάτι
μια σταλιά παιδία που κατεβαίνανε
από μακρινές συνοικίες
να διαγωνιστούνε στο ροκ.
Έκαψε η εποχή
το μυαλό και τη ζωή τους
και τα λεφτά τους σε γυάλινα άχρηστα βάζα
και δεν πουλάγανε πια.
Είναι κάτι
όλες οι νύχτες κι όλες οι στιγμές
έτοιμες
γυάλινα βάζα κι άνθρωποι
που πάνε πίσω πίσω μακριά
παίρνουν φόρα από μακριά
βουτάν με το κεφάλι
τσακίζουν την απόσταση
τα τζάμια
σκληρό ναρκωτικό η μοναξιά
πηδάν απ’ τα παράθυρα απ΄ τον 5ο
ανοίγουνε πανιά
και παν και καρφώνονται
στα καλώδια ψηλά
κι ατελείωτες παιδικές καραμελίτσες θεάτρου βρέχει από ψηλά
κι από κάτω περνάνε τα τρόλευ
κι από κάτω ο κόσμος
τα γλυκά
το Γκρήν Πάρκ
τα σινεμά
ο δρόμος
οι στενοί συγγενείς
στενό μαρκάρισμα η ζωή από κάτω τους
σικέ το παιχνίδι
κι από πάνω πέφτει πέφτει η βροχή
και μόνο τα παιδία κι οι αλαφροΐσκιωτοι
τη βλέπουν
και σκύβουν και γεμίζουν τις τσέπες τους καραμελένια βροχή
και είναι η πρώτη κίνηση
αδερφική
στενή
που θα τους σηκώσει
που θα τους ανεβάσει
καρφωτούς στα καλώδια
κι από κάτω
τα τρόλευ
η στάση
μια σταλιά παιδία
η προδομένη επανάσταση
και μακρινοί συγγενείς τα ίδια δηλαδή και τα ίδια…

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΚΟΡΙΟΙ ΜΕ ΣΤΙΛΕΤΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ

Μέχρι που κατάλαβα οτι ο "θαυμαστός καινούργιος κόσμος" με τον οποίο μας φόβιζαν οι γεροντότεροί μου υπήρχε μόνο στα κεφάλια τους.

ελα να βαρανε οι σειρηνες λεμεε

This would have been interesting because Night of the Living Dead was sort of a turning point for horror audiences. Before 1968, parents would drop their kids off at the local movie theatre so they could watch William Castle movies and various other schlocky low-budget flicks, in an environment where they could be left unsupervised and still be safe. Thankfully, Birth of the Living Dead talks in detail about Roger Ebert’s famous review of Night of the Living Dead. In his review, which was published for a broad audience in Reader’s Digest, Ebert writes, “I felt real terror in that neighborhood theater last Saturday afternoon. I saw kids who had no resources they could draw upon to protect themselves from the dread and fear they felt.” While this review was incredibly negative in its intent, it inadvertently advertised the film nationally and widened its audience. Horror movies used to be for kids, but this was no kids movie. For me personally, a horror movie should do exactly what Ebert described in his review – minus the theatre full of kids.

I really like this band , but please guitarist and drummer dress sexier :3